Woensdag gaan de gele flits en ik 17 dagen op pad.

De planning ging de laatste weken niet helemaal zoals ik zou willen, maar ik ben er klaar genoeg voor.

'Bedankt! Jullie waren enorm gastvrij!' Schreef ik op Twitter toen ik vertelde over een random droom van die nacht over een fietstocht die ik maakte waarbij ik bleef slapen bij mensen die ik van Twitter kende.

Ik kreeg veel reacties: 'wat leuk dit moet je in het echt gaan doen.' en 'hier ben je welkom hoor!'

Na een goede maar korte nacht, de reis naar huis! Pittig windje in de rug, de gele flits op standje avvesere. Was een kwartier voordat de fietsbus zou vertrekken bij de halte den Oever. (Prima timing) ondanks dat het druk was, kon ik meteen mee.

Vertrouwen op mezelf en knopen doorhakken, dat is hoe ik vandaag wil omschrijven. Eerst heb ik de route aangepast en heb besloten niet met de trein te gaan en de waarschijnlijk drukkere duinen te laten en ben door het prachtige polderlandschap gefietst.

Vandaag geen toeristische route (50km) maar een meer directe route (25km). Ik heb wat pijntjes en ben moe. De sociale batterij zit nog wonderwel vol. 

Het fietsen en navigeren door Haarlem ging soepel, blijf geen fan van fietsen door de grote stad. Tegen de warmte kan ik aardig goed en op de fiets altijd wat rijwind. Het was een soepel tochtje.

Vandaag geen eenvoudig reisverslag.

Ik ben vandaag op de Erebegraafplaats Overveen (Bloemendaal/Haarlem) geweest. Om een bloemetje te leggen bij 3 verzetstrijders: homoseksuele verzetstrijders.

Alweer een prima nacht gehad, alle logeeradressen adressen zijn bijzonder saai: gastvrij, geen nee te koop, gezellig, mooie gesprekken. Ik hou er van!

Het zadel iets hoger gezet, wat zadelcreme op de desbetreffende regio gesmeerd en probeer steeds in 1 ondersteuningsstand hoger te fietsen dan ik normaal doe, om zo de beginnende pijntjes iets te verlichten.